دو ماه مونده تا سی سالگی

دهه بیست زندگیمو دوست دارم بوسش کنم هزاران بار خدا رو شکر کنم بابت چیز هایی که از دست ندادم چیزهایی خدا نگذاشت مال من باشن...بابت آدمهایی که ندیدم باید خدا رو شکر کنم بابت جاهایی که نرفتم...این دو باید به یک اندازه قابل ستایش باشن...همین آدم هایی که دیدیم کارهایی که کردیم موفقیت هایی که داشتیم به اندازه همونا که نداشتم...باید خدا رو شکر شکر شکر کنم که اینجام....از این لحظه از این سن...از چیزهایی که بدست آوردم مادر پدرم ....عشقم...همه و همه راضیم میدونی بحث داشتنشون نیست بحث نداشتن همه این هاست....من همه اینا رو دارم لعنت به من اگر راضی و خوشحال نباشم :)

باید خدا رو شکر کنم که سالمتیمو دارم خانوادمو دارم دوستامو دارم...میشد آدمهای دیگه ای ببینم...زندگی خیلی پیچیدست...

پینوشت: چند وقته شبا راحت بدون قرص میخورم...احساس میکنم از ترن هوایی اومدم پایین میتونم و از زمین لذت ببرم :)

مهسا...برای آرامشم دعا کن...دعا کن تمرین آرامش کنم...دعا کن ندوم...دعا کن تو لحظه باشم...دعا کن زندگی کنم...دعا کن زندگی بزاره زندگی کنم.... :)