نقطه پذیرش - اول آبان لعنتی

اول از همه سلام بر آبان :)) 
من عاشق تو ام :)))
دومم ، این روزایی که گذشت در بحران روحی به سر میبردم ناشی از عوض شدن شیفت های ایمان و کرونا و دعوا شدن سره کارم و ... 
اما همیشه همیشه همیشه بعد از هر اتفاقی هر بحرانی بعد از هر غمی و شبایی که اشکات بند نمیاد همیشه و همیشه میرسم به صبح ، به یک نقطه ای میرسم که دوباره انگار خورشید از لابه لای انگشتام میبینم و زندگی باز دوباره شروع میشه دوباره به خودم میاد دوباره میبینم کسایی هستند که دوستم دارند و میبینم زندگی ادامه داره ...
من هیچ وقت خودمم به غم و گریه محدود نکردم من همیشه از خودم خواستم غصمو بخورم گریه هامو بکنم و پاشم و ادامه بدم ... و بزرگ شم و درس بگیرم...
همیشه ، واسه همه این پاشدنا ، بزرگ شدنا به خودم افتخار کردم...
بدون ، بدون مهسا یک نقطه ای هست که پا مییشی که میپذیری و تو همیشه میرسی به اون نقطه و دوباره بلند خواهی شد...
امید و باور چیزی جز وجوده تو نیست :)